زندگينامه و سخنان آلفرد دوموسه

زندگينامه و سخنان آلفرد دوموسه

«آلفرد دوموسه» در سال 1810 میلادی، در شهر پاریس متولد شد. وي در آغاز جوانی به تحصیل علم پزشكي،

حقوق و نقاشی پرداخت، اما سرشت او با هیچ یک از آنها سازگار نبود و سرانجام شاعری را پیشه کرد. در هجده

سالگی به «انجمن ادبی پیروان سبک رمانتیسم» که «ویکتور هوگو»، «آلفرد دو وین یی»، «سنت بوو» و چند تن

دیگر از شاعران و نویسندگان جوان رمانتیک عضو آن بودند، پيوست، ولی بعد از مدتي آن را ترک كرد. نخستین اثر

منظوم او با عنوان «حکایت هاي اسپانیا و ایتالیا» در سال 1830 انتشار یافت. وي در همان سال، منظومه های «افکار

نهایی رافائل» و «آمال بیهوده» و همچنين نمایشنامه «شب ونیزی» را نوشت و دو سال پس از آن، منظومه «نمایش

در یک صندلی راحت» را منتشر كرد.

دوموسه در سال 1833، منظومه «رولا» را نوشت و در پايان همان سال به «مادام ژرژساند»، نویسنده نامی فرانسه،

دل بست و با او به ایتالیا سفر کرد، اما عشق آن دو دیری نپایید و با ناکامی و اندوه و رنج روبرو شد.

از آثار مهم و منظوم آلفرد دوموسه طي سال های 1835 تا 1841، مي توان به منظومه هايی از جمله «نامه ای به

لامارتین» و «امید به خداوند» و به ويژه قطعات «شبها» و منظومه «یادگار» اشاره كرد. نمایشنامه های «فانتازیو»،

«عشق را نباید به شوخی گرفت»، «شمعدان» و «برای هیچ چیز نباید قسم خورد»، از ديگر آثار معروف اوست.

مهمترین اثر منظوم موسه، قطعات شبهاست که در لطف و تأثیر و دل انگیزی با بهترین اشعار «لامارتین» برابر است.

او بعد از لامارتین، مشهورترین شاعر قرن 19 فرانسه است. موسه در دوم ماه مه سال 1875 و در سن چهل و هفت

سالگی درگذشت و در گورستان «پرلاشز» پاریس به خاك سپرده شد.

برخي از مهمترين آثار وي عبارتند از :

فانتازیو، شبها، رولا، کودک امروزی، هوسهای ماریان، آندره آول سارتو، شمعدان، عشق را نباید به شوخی گرفت،

نامونا، قصه های اسپانیا و ایتالیا، اعتراف یک کودک قرن، خاطرات، مجموعه اشعار، مرد خای، نوولها، بلوط های

آتشین، شبهای ونیزی، پیاله و لب، آندره آسارتو، حماقتهای ماریان، در عشق لغزش نیست، باربرین، دمدمی مزاج،

کت سبز، لوئیسون، شما نمی توانید درباره همه چیز فکر کنید، کارموزین، کمدی تاین، الاغ و نهر آب، شب ماه مه،

شب دسامبر، شب ماه اوت، شب اکتبر، آنچه دختران جوان خواب می بینند، در هم باید باز باشد و هم بسته،

لورنتزاچو، یادگار، جام و لبها، یک مرغ سفید، آمال بیهوده، یک صندلی راحت، افکار نهایی رافائل، نامه ای به لامارتین

و برای هیچ چیز نباید قسم خورد.

سخنان آلفرد دوموسه

زندگي يك خواب است و عشق روياي آن.

انسان خود را نمي شناسد، مگر در هنگام فقر و بدبختي.

آدمي شاگردي است كه درد و اندوه او را آموزش مي دهد و هيچ كس بدون احساس اين آموزگار قادر به شناسايي

خود نيست.

حيات، خوابي است و محبت رؤياي آن.

عاشق راستين، كسي است كه نيك بختي معشوق خود را در نظر داشته باشد.