لفور سلاملفور دوست داشتنی و زیبا

سخنان جبران خليل جبران-سری چهارم

سخنان جبران خليل جبران


بي‌شك، روزي خواهد رسيد كه دارايي‌تان را از دست مي‌دهيد! اكنون بخشش كنيد تا بخشش، فصلي از فصلهاي زندگي‌تان باشد و نه از آنِ بازماندگان شما.

((جبران خليل جبران))

=================

كار كنيد تا خود را با زمين و روح آن هماهنگ و همساز نماييد. زيرا تنبل و بيكار با فصلهاي زمين بيگانه است.

((جبران خليل جبران))

==================

به راستي كه زندگي سياه است، اگر جنبشي در آن نباشد. حركتِ بي‌شناخت، كور است و بركتي ندارد. شناخت بي عمل نيز نازا و بيمار است. كردار بي‌عشق، بيهوده و بي‌ثمر است.

((جبران خليل جبران))

===================

اگر با عشق كار كنيد، خود را با ديگران پيوند مي‌زنيد و چنين پيوندي سبب پيوندتان با پروردگار خواهد شد.

((جبران خليل جبران))

==================

آسايش‌خواهي، خواهش‌هاي جان را در دل قرباني مي‌كند و مي‌كُشد، آنگاه با شدت مي‌گريد و در پي جنازه‌اش مي‌رود.

((جبران خليل جبران))

===================

شرم، سپري محكم در برابر نگا‌ههاي ناپاكان است.

((جبران خليل جبران))

====================

بهتر است كه داد و ستد را با مهر و داد انجام دهيد تا به آزمندي و گرسنگي نينجامد.

((جبران خليل جبران))

====================

اگر نتوانيد با عشق كار كنيد و رنجيده و افسرده باشيد، بهتر است كارتان را رها كنيد و بر پلكان پرستشگاه بنشينيد و از آنهايي كه با آرامش و شادي كار مي‌كنند، گدايي كنيد.

((جبران خليل جبران))

===================

اگر نان بپزيد، ولي لذتي نيابيد، به راستي، نان تلخي پخته‌ايد كه تنها نيمي از گرسنگي انسان را فرو مي‌نشاند.

((جبران خليل جبران))

====================

آن كه در شما نامحدود است و در بند نيست، در آسمان خانه دارد؛ خانه‌اي كه درش از بامداد و پنجره‌هايش از سكون و آواز شب است.

((جبران خليل جبران))

====================

اگر يكي از شما بخواهد با نام دادگري بر درخت بدي تيشه زند، در آغاز بايد نگاهي به ريشه‌ي آن بيندازد.

((جبران خليل جبران))

====================

درباره‌ي آن كه جاني بكُشد، درحالي كه مردم جان او را هزار باز كشته‌اند، چه مجازاتي خواهيد نوشت؟

((جبران خليل جبران))

=====================

چگونه مي‌توانيد آنان كه عذاب وجدان‌شان بيش از گناهان‌شان است را مجازات كنيد؟

((جبران خليل جبران))

===================
شمايي كه با باد سفر مي‌كنيد! كدامين بادنما مي‌تواند شما را رهنمون سازد؟ كدامين قانون بشري مي‌تواند برايتان سودمند باشد؟ درحالي كه بندهاي زندانتان را نشكسته‌ايد؟

((جبران خليل جبران))

====================

نمي‌توانيد آزاده باشيد، مگر آنكه براي به دست آوردن آزادي بكوشيد.

((جبران خليل جبران))

====================

چگونه ستمگر مي‌تواند بر آزادمردان حُكم براند، مگر آنكه ستم، بنيان آزادي و ننگ، پايه‌ي بزرگي‌شان باشد؟

((جبران خليل جبران))

===================

اگر بخواهيد ترسي را از خويش برانيد، بدانيد كه جايگاه ترس در دلتان ريشه دارد و نه در كساني كه از آنها مي‌ترسيد.

((جبران خليل جبران))

====================

خرد و عشق، سكان و بادبان روح اند و در درياي جهان در حال تكاپو هستند.

((جبران خليل جبران))

====================

از شما مي‌خواهم خرد و عشق را گرامي بداريد، زيرا ميان دو ميهمان نبايد فرق بگذاريد و اگر از يكي بيش از ديگري مهمان نوازي كنيد، دوستي و باور، هر دو را از دست مي‌دهيد.

((جبران خليل جبران))

====================

دلهايتان اسرار روزها و شبها را در سكون و آرامش مي‌شناسند.

((جبران خليل جبران))

====================

دوري كنيد از اينكه گنج درون را با ترازو بسنجيد و هرگز ژرفاي آگاهي‌تان را با اندازه‌هايي محدود يا ريسماني آويزان نسنجيد! زيرا "خويشتن"، دريايي بي‌وزن و اندازه است.

((جبران خليل جبران))

====================

آموزگاري كه در سايه‌ي پرستشگاه راه مي‌رود و پيروانش او را در بر گرفته‌اند، چيزي از دانش خود نمي‌دهد، بلكه باور و مهرباني و عشق خود را مي‌بخشد.

((جبران خليل جبران))

===================

ستاره‌شناس مي‌تواند چيزي از دانستني‌هايش درباره‌ي نظم آسماني بگويد، ولي نمي‌تواند آگاهي‌اش را به شما دهد.

((جبران خليل جبران))

====================

موسيقي‌دان مي‌تواند زيباترين سروده‌ها و نغمه‌هاي جهان را برايتان بنوازد، ولي نمي‌تواند گوشي [به شما] ببخشد تا بتوانيد با آن بشنويد.

((جبران خليل جبران))

====================

كوه در نزد كوهنورد، بزرگتر و بهتر آشكار مي‌شود تا اينكه آن را از دشتي دور ببيند.

((جبران خليل جبران))

====================

اگر از دوست جدا شديد، اندوهگين نباشيد، زيرا عشق شما نسبت به او بيش از خود او است.

((جبران خليل جبران))

=====================

مبادا از روي دلسوزي، در برابر آنان كه مي‌لنگند بلنگيد!

((جبران خليل جبران))

======================

اي كاش آهوان مي‌توانستند شتاب و چابكي را به لاك‌پشت‌هاي كُندرو بياموزند!

((جبران خليل جبران))

=====================

آن كه نيك است از برهنگان نمي‌پرسد: "جامه‌هايتان كجاست؟" و نه از غريبه‌ها: "خانه‌هايتان كجاست؟"

((جبران خليل جبران))

=====================

اگر براي ديگران وارد پرستشگاه شويد، دعاهايتان برآورده نخواهد شد.

((جبران خليل جبران))

====================

من نمي‌توانم چگونه نيايش كردن با الفاظ را به شما بياموزم. زيرا خداوند به اينگونه نيايش‌ها گوش فرا نمي‌دهد، مگر آنكه با دهان و زبان شما سخن بگويد.

((جبران خليل جبران))

====================

حقيقت پشيماني، ابري تيره است كه بر انديشه سايه مي‌افكند.

((جبران خليل جبران))

=====================

سرود آزادي از ميان ميله‌هاي زندان بيرون نمي‌آيد.

((جبران خليل جبران))

================

جغدي كه چشمان خود را تنها در تاريكي مي‌گشايد، در روز نابيناست.

((جبران خليل جبران))

=================

شما نمي‌توانيد آواز بخوانيد، مگر آنكه از رود سكوت بنوشيد و نيز نمي‌توانيد به قله برسيد، مگر آنكه از كوه بالا رويد.

((جبران خليل جبران))

==================

روح غمگين، در تنهايي آرام مي‌گيرد و از انسانها مي‌هراسد؛ چون آهويي زخمي كه گله را به جا نهاده و به زندگي غار رو مي‌آورد تا بهبود يافته يا بميرد.

((جبران خليل جبران))

=================

روح من! زندگي چونان گذشتن از شب است، هر چند تندتر روي، زودتر به سپيده‌دم مي‌رسي.

((جبران خليل جبران))

=================

هدف روح در دل نهفته است و از نماهاي بيروني نمي‌توان درباره‌اش داوري كرد.

((جبران خليل جبران))

=================

روح بايد چون گُل از خاك، نازكي و بوي خوش برگيرد، از زندگي فرزانگي يابد و با پيروزي بر دنيا، از بند آن برهد.

((جبران خليل جبران))

=================
تبه كار را براي آن دوست دارم كه بدي‍هايش از روح پست و فرومايه‌ي او سرچشمه نگرفته، بلكه از ناتواني روح و نااميدي اوست.

((جبران خليل جبران))

==================

هيچ چيز را زشت مخوان! مگر هراس روح را در برابر يادبودهاي گذشته‌اش.

((جبران خليل جبران))

=================

مرگ در زير شاخه‌هاي فروشكننده از طوفان، خوشتر از جان دادن بر بازوان پيري است.

((جبران خليل جبران))

==================

شگفتا كه از مرگ مي‌هراسيم، ولي آرزوي خفتن و روياهاي زيبا را داريم.

((جبران خليل جبران))

==================

سخت است زندگي، براي كسي كه آرزوي مرگ دارد، ولي بهر دلبندانش مي‌زيد.

((جبران خليل جبران))

=================

هنر، زماني شكوفا مي‌شود كه بينش نهاني هنرمند و روشني طبيعت در يافتن شكل‌هاي تازه با هم سازگار باشند.

((جبران خليل جبران))

================

هر زيبايي و شكوه در اين دنيا، تنها با انديشه يا عاطفه ي درون يك انسان پديد مي ايد. هر آنچه امروز مي بينيم و نسلهاي گذشته آن را ساخته اند، پيش از پديد آمدن، يك انديشه در ذهن مردي يا يك انگيزه در قلب زني بوده است.

((جبران خليل جبران))

=================

عشق به زندگي از راه كار، به معناي دوستي و يكدلي با دروني‌ترين راز زندگي‌ست.

((جبران خليل جبران))

================

تا هنگامي كه كاري با شور و اشتياق درنياميزد، پوچ و ميان‌تهي خواهد بود.

((جبران خليل جبران))