سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع آرمان
سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع آرمان
آدمهای ماندگار ، تنها به آرمان می اندیشند .
مردمان توانمند در ميان جشن و بزم نيستند . آنها هر دم به آرمانی بزرگتر می
اندیشند و برای رسيدن به آن در حال پيکارند .
ميندیش که دیگران ، تو را به آرمانت خواهند رساند .
پيش نياز رسيدن به دليری و بی باکی ، یافتن آرمان و خواسته ای هویداست .
تنها آرمانهای بزرگ ، به ما بينشی فرا زمينی می دهند .
مهم نيست تا چه اندازه شکوفا شده ایم ، مهم این است که از آرمان هایمان دور
نشده باشيم .
آرمان آدمهای کارآمد ، پيدا نمودن راهی مناسب برای ساختن ایده هاست .
آنکه در بيراهه گام بر می دارد ، آرمان خویش را گم کرده است .
به جای خود کم بينی و آرمان گریزی ، پای در راه نهيم ، که این تنها درمانگر
دردهای زندگی است .
اگر آرمان برایمان هویدا باشد ، ابزارهای رسيدن به آن را خيلی زود خواهيم یافت .
آرمان ما باید دارای شور و برانگيختگی باشد تا آدمی را به هست و جوشش در
آورد .
یادآوری آرمان ها ، از بيراهه روی بازمان می دارد .
آرمان را نباید فراموش ساخت اما می توان هر دم ، به روشی بهتر برای رسيدن
به آن اندیشيد .
هيچ گاه از داشتن دشمن نترس ، از انجام ندادن درست آرمان های خویش
بترس .
ميان گام نخست و آرمان ، بازه ای نيست ، آنچه داریم اندازه نيروی کنونی
ماست .
کمر راه هم در برابر آرمان خواهی برآزندگان خواهد شکست .
آدمهای آرمانگرا هنگاميکه به نادرست بودن آرزویی پی می برند همان دم رهایش
می کنند .
اندیشه های فراگير مردمی ، هميشگی نيست ، زیرا همواره دستخوش دگرگونی
به دست جوانان پس از خود است ، با آمدن جوانان ، به آرامی آرمانهای نو پدید می
آید ، و اگر آرمان گذشتگان نتواند خود را بازسازی کند ناگریز نابود می گردد .
هنگام گام برداشتن به سوی آرمان های بزرگ ، تنها به توانایی های خود اندیشه
کن .
هميشه در پی سرنوشتی بهتر برای خود باش ، توان آدمی را پایانی نيست .
آرمان ما نباید ، زندگی دیگران را نابود سازد ، آرمانی ارزشمند است که بهروزی
همگان را در پی داشته باشد .
آدم های آرمانگرا نيکروز هستند .
آنکه آرمانش را ساده و باز نموده ، کمتر دچار سر در گمی می گردد .
زمانی می توانيد کسی را از راهی بازدارید ، که در آغاز آرمانش را دگرگون ساخته
باشيد .
اندکی از آدميان تنها به آرمان می اندیشند ، و بسيار کسان که آرمانشان تنها
خانه نشين نمودن همان گروه کوچک است .
برنامه داشتن ویژگی آدمهای کارآمد است .
کيهان دارای ساختاری سازمان یافته است ، این ساختار به آن پویایی بخشيده ،
و برآیندی شگرف در پی داشته است .
اگر آرمان زندگی خویش را بدانيم ، هر دم از خانه این و آن ، سر در نمی آوریم .
در دوران زندگی ، تنها زمان هایی برایمان ارزشمند است که آرمانی را پيگيری
می کردیم .
کسی که اندیشه اش بازیچه گزارشات و رویدادهای گوناگون است هيچ گاه به
آرمان زندگی خویش نمی رسد .
خوی آدمی همواره در پی دگرگونی و آرمانگرایی است .
بزرگترین کجرویها را زمانی انجام می دهيم که فکر می کنيم دیگر چيزی برای از
دست دادن نداریم .
براي رسيدن به آرمان بايد از همه نيروهايمان بهره بگيريم ، هر بار که به در بسته
ايی رسيديم ، نبايد خويشتن را سرزنش کنيم .
گام بردار ، راه های تازه ، در آرزوی رسيدن گام های ما هستند .
همه ما در انديشه یمان بايد ساختار و شالوده نهايی آرمان خويش را بپروريم .
کوشش بي پايان براي رسيدن به يک آرمان پاک ، از آدمی چهره ماندگار می
سازد .
سرآمد این جهانی شما هر چه بزرگتر باشد سرنوشت زیباتری در برابر
شماست .
اگر بر ساماندهی نيروهای خویش توانا نباشيم ، دیگران سرنوشتمان را می
سازند .
هيچ گاه برای آغاز دیر نيست ، همين بس که به خود بگویيم : اینبار ، کار را پایان
می رسانم .
هيچ کس و هيچ چيز نمی تواند از پویندگی ما جلوگيری کند .
هيچ فرازی در برابر آدم های پاکباخته توان ایستادگی ندارد .
آدمهای فرهمند و خودباور بدنبال کف زدن دیگران نيستند ، آنها به شکوه و ارزش
کار خود باور دارند .
هر آرزویی بدون پژوهش و تلاش ، به سرانجام نخواهد رسيد .
اگر برای رسيدن به آرزوهای خویش زور گویی پيشه کنيم ، پس از چندی کسانی
را در برابرمان خواهيم دید که دیگر زورمان به آنها نمی رسد .
کسی که چند آرزوی درهم برهم دارد به هيچ کدام از آنها نمی رسد مگر آنکه با
ارزشترین آنها را برگزیند و آن را آرمان نهایی خویش سازد .
به سادگی می توان آینده جوانان را ، از روی آرزوهایشان پی برد .
آرزوهای خویش را باور کنيم و آنگونه از آنها یاد کنيم که گویی بزودی رخ می
دهند .
توان آدميان را، با آرزوهایشان می شود سنجيد .
مردمی که نگاه ميهنی و آرزوهای خویش را به فراموشی سپرده اند ، همچون
بيماران آسيب پذیرند .
تنها کسانی از آرزوهای نيک جوانان واهمه دارند ، که بر جایگاه خویش بيمناکند .
آرزوهای جوانان را خوار و کوچک مپندارید که سرآغاز کوهستانی فراز و یا دره ایی
گود و ناپيداست .
اندیشه های کوچک ، توان رسيدن به آرزوهای بزرگ را ندارند .
آدمی آنگاه ، از همه توان و نيروی خویش برای کاری بهره می گيرد که در آن ، آرزو
و باورهای درونی خویش را ببيند .
آرزو ، نيروی شگرف دوره نوجوانی و جوانيست ، که آدمی را همواره به پيش می
راند .
هنگامی که آرمان خویش را بيابيم خود به خود نااميدی ها کنار می رود و نور اميد
بار ديگر جلوه گر می شود .
