سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع فر و بزرگی
سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع فر و بزرگی
نامداری بی نيک نامی ، به پشيزی نمی ارزد .
نامداران در آغاز ، از نام خویش گذشته اند .
نامداری که خود را به خواری می افکند ، هزاران دل آویخته به دامان خویش را نيز
به خاک می کشد .
نامداران ماندگار آنانی اند ، که سرشتی نيکو و دلی سرشار از مهر دارند .
نامدار کهن پيشوا و راهبر دوران هاست ، سرشت او با آهنگ و خوی مردم
سرزمين خویش همگون است .
نامداران هيچ گاه خویش را گرفتار پاسخ به کج اندیشان نمی کنند .
خوش نامی بزرگترین فر هر آدمی است .
برآزندگان خواهند ساخت سرآیندگان از پس آن خواهند سرود و زمين آیندگان را
بارور می سازند .
برآزندگان سپاه یاران خویش را ، تنها در آمدگان و زندگان نمی بينند .
برآزندگان گرما بخشند ، سخن و گفتار آنان راه روشن آیندگان است .
برآزندگان به گفتار کم ارزش ، زندگی خویش را نابود نمی کنند .
برآزندگان چشم در توانایی های خود دارند هيچ چيز نمی تواند آنان را از آرمانشان
باز دارد .
سخن برآزندگان ، آهنگ خيزش بيشتر است .
برآزنده از خود نمی گوید ، او زندگی آفرین است .
برآزندگان در پی دگرگونی و رستاخيزند ، بالندگی و شکوفایی ، در گذر از راه های
نارفته است .
برآزندگان شادی را از بوته آتشدان پر اشک ، بيرون خواهند کشيد .
دارایی برآزندگان ، تنها دلی سرشار از اميد است .
کمر راه هم در برابر ، آرمان برآزندگان خواهد شکست .
برآزندگان آزادی و ميهن خویش را ستایش می کنند .
پرهای خون آلود برآزندگان ، نما و نوای ، آزادی آیندگان است .
کجاست سينه کش کوهستان سرد و بلندی که ، گامهای برآزندگان را بر تن
خویش به یادگار نداشته باشد ؟ .
برآزندگان دستی و دامنی برای کاشتن دارند ، تا کدامين فرزند ميهن برچيند .
ویرانه کاخ های برآزندگان هم ، هزاران گهواره اميد بر بستر خویش دارد .
ميهن پرستی هنر برآزندگان نيست که آرمان آنان است .
چه فریست زندگی را ، آنگاه که برآزندگان را نشناسی و بی ره توشه ایی پرواز
کنی ؟
آزادگان ميهن پرست ، در مرداب خودستایی فرو نمی روند .
پندار های پاک ، در دل و روان آزادگان آشيانه دارد .
آزاده ، آدم گوشه نشين و رها از غم دیگران نيست ، او زندگی اش را به همگان
ارزانی داشته ، و برای سرفرازی ميهن کوشش می کند .
شایستگان آنانی هستند که آفریننده اند .
شایستگان بالندگی و شکوفایی خود را در نابودی چهره دیگران نمی بينند .
شایستگان با گذشت هستند و بخشنده .
شایستگان چهره ایی گشاده دارند ، نگاهی مهربان ، دستی نوازشگر و نوایی
پندآموز .
شایستگان بردبارند و اميدوار .
سالار دل ها بودن ، با ارزش تر از هر آرزویی است .
چه بيچاره اند مردمی که ، قهرمانشان بزدل است .
تنها کسانی شایسته هستند که کار بدی را دو بار انجام نمی دهند .
چه نيک مردان و زنان برآزنده ایی که همچون باران می بارند برای شکوفا شدن
اندیشه آیندگان .
مردمی که ، نام نامداران و برازندگان خویش را پاک می کنند ، فرزندانشان را بی
پناه ساخته اند ، فرزندان چنين دودمانی به نامداران کشورهای دیگر دل خواهند بست
، آنان ریشه و فرهنگ کهن خویش را فراموش می کنند .
اندیشه و سخن نامداران و برازندگان زاینده است ، یاد آنان برای فرزندان سرزمين
خویش شادی و اميد به ارمغان می آورد .
نامداران و برازندگان کهن ، پایه ها و ستونهای فر و شکوفایی کشورند .
برای بالندگی و شکوفايی ميهن ، در هر بخشی باید برازنده و نامداری زنده و
سرآمد داشته باشيم .
درود بر روان دیاکو ، کورش و ارشک ، که پایه های جاودانه ایران زمين را بنيان
نهادند . باید دودمان های ماد ، هخامنشيان و اشکانيان را براستی ستود .
کورش نماد فرمانروایان نيک اندیش است و نام او می ماند ، چرا که از راستی و
کمک به آدميان روی برنگرداند .
مهستان در دودمان اشکانيان ، نشان از پيشتازی ایرانيان در مردمسالاری دارد .
نادر شاه افشار توانست از خراب آبادی که دشمنان برایمان ساخته بودند کشوری
باشکوه بسازد نام او هميشه برای ایرانيان آشنا و دوست داشتنی خواهد بود .
ابومسلم خراسانی نماد برافراشته آزادگی ایرانيان است او بندهای دشمنان ایران
را پاره کرد و خون گرمی شد در رگهای سرد کشورمان ، خونی که تا ابد در دل این
کشور خواهد جوشيد و هر زنجيری را پاره خواهد نمود .
ملک شاه سلجوقی و خواجه نظام الملک توسی ، دیوانسالارانی ميهن پرست و
مردمی بودند نام این دو بزرگ ایرانی جاودانه .
کتاب گران سنگ شاهنامه ، مهمترین دستاورد پيشينه کهن ماست .
از پس استاد سخن حکيم فردوسی و بزرگمهر حکيم در حکمت و خرد کسی هم
وزن حکيم خيام نيشابوری ندیده ام .
بزرگی اندیشه حکيم خيام نيشابوری در چهارچوب واژگان نمی گنجد .
بارزترین و گرامی ترین گرایش گاندی ، ميهن پرستی او بود .
بزرگداشت ، بخشش بی ریای مهر است مهری که با آن می توان بوی بهار را
هميشه همراه داشت .
بزرگداشت ، جشن مهر است .
بزرگداشت توان نيروهای جوان را نيز دو چندان می کند .
استخوان بندی شهرها در دیوار است و بزرگداشت .
بزرگداشت آدميان ، شکوفایی فرهنگ را در پی دارد .
بزرگداشت کسانی دیدنيست ، که از دیدگان مردم بسيار دور هستند .
بزرگداشت در هر کجا می تواند باشد از خانه تا کارخانه ، از دبستان تا دانشگاه و
از روستا تا شهر .
ستایشگر هميشه بر ستایش شونده در حال پيشی گرفتن است . او یاد می کند
و دلدار برآورده می سازد .
ستایشگری آگاهانه ، چاپلوسی نيست چرا که خيلی زود ریشه ستاش شونده
خاکی تازه را در دور ریشه خویش می یابد و در پس روزها این کار به بار خواهد
نشست ، ميوه تازه آن بسيار بهتر از گذشته خواهد بود .
ستایشگری هنر است هنری که با آن می توان ناراست ترین آدميان را هم
دلپسند نمود .
همسران باید یکدیگر را همواره ستایش کنند .
مهرورزی و ستایشگری درمان بسياری از دردهای آدميان است .
خودخواه تنهاست چرا که توان ستایشگری و مهرورزی ندارد .
