سخنان كريستين بوبن-سری اول
سخنان كريستين بوبن-سری اول
وابستگي به آدمهايي كه دو يا سه سال برايشان زياد دلنشين نبودهايد، نگران كننده است.
آدم، هميشه كم و بيش، عاشق است.
حقيقت [=راستي]، باور نكردنيست.
يك زن به تنهايي، هنگامي كه عاشق باشد، زمين و آسمان را پُر ميكند.
اگر راز فقط از آنِ خودمان باشد، ارزشي ندارد. براي اينكه يك راز، راز بماند، بايد آن را به كسي گفت.
راز، مانند طلاست؛ زيبايي طلا در اين است كه ميدرخشد و براي اينكه بدرخشد، نبايد آن را در نهانخانه، نگه داشت، بايد در روز روشن، آن را بيرون آورد.
"دانستن"، واژهي درستي نيست. ميتوان گفت كه ما گمان ميكنيم؛ همه چيز را در گمان ميآوريم، بيچون و چرا همه چيز را.
رازها روي نوك زبان ما مانند فلفل قرمزند؛ دير يا زود، زبانمان را آتش ميزنند.
فقط به نداي كودك درون خويش گوش بسپار نه هيچ ..... .
آنچه ترس را برميانگيزد، ناشناختههاست.
ادامه مطلب